Άρης Αλεξάνδρου, Το μαχαίρι
by Nandia Foteini Vlachou
Το μαχαίρι
Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κ’ οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιπαστείς
απ΄ την λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.
OK, I had to use Google to translate this from the Greek, but it is an interesting poem, and unusual too.
Regards, Pete.
LikeLike
One of my favorite poems. Sharp as a knife too (I’m not very fond of lyricism, I confess).
LikeLike